άγια γραφή

ΒΙΒΛΟΣ (λατ. scriptura = γραφή, βιβλίο· γρ. Βίβλιον, τό — biblion. to = βιβλίο, βίβλος, ή — Biblos = Βίβλος) ή Αγία Γραφή — είναι ο λόγος του Θεού που αποκαλύπτεται στους ανθρώπους.

Γραμμένη υπό την έμπνευση του Αγίου Πνεύματος, η Βίβλος είναι ένα ιερό βιβλίο, εντελώς διαφορετικό από όλα τα άλλα βιβλία που έχουν γραφτεί ποτέ. Ονομάζεται επίσης Ιερό Βιβλίο, Λόγος του Θεού, Αγίες Γραφές (Αγίες Γραφές) και αποτελείται από μια συλλογή βιβλίων που χωρίζονται στην Παλαιά Διαθήκη και στην Καινή Διαθήκη.

Τα βιβλία OT (39 στον αριθμό) μιλούν για την ιστορία, τη θρησκεία και τους θεσμούς του εβραϊκού λαού, και τα βιβλία NT (27 στον αριθμό) δείχνουν τη ζωή και τις διδασκαλίες του Χριστού, του ιδρυτή του Χριστιανισμού.

Η λέξη «Διαθήκη» σημαίνει επίσης κληρονομιά και διαθήκη (συμφωνία) και νόμο. Με τη βιβλική έννοια, η Διαθήκη είναι ο Νόμος που έδωσε ο Θεός στους ανθρώπους για να ζουν σύμφωνα με το θέλημά Του και να είναι ευτυχισμένοι, αλλά σημαίνει επίσης τη Διαθήκη που έκανε ο Θεός με τους πρώτους ανθρώπους, ότι θα τους στείλει έναν Σωτήρα που θα ελευθερώσει τους από τη δουλεία το προπατορικό αμάρτημα.

Οι συγγραφείς των βιβλίων της Παλαιάς Διαθήκης είναι λόγιοι άνθρωποι, που γνώριζαν την ιστορία και ακόμη και τα γεγονότα για τα οποία έγραψαν. αυτή η αλήθεια προκύπτει από τους τίτλους και το περιεχόμενο αυτών των βιβλίων και από την έρευνα των ειδικών πάνω σε αυτά. Ο πρώτος καθιερωμένος συγγραφέας είναι ο Μωυσής, που θεωρείται επίσης ο πρώτος μεγάλος προφήτης του OT, στον οποίο αποδίδεται η συγγραφή της Πεντάτευχης (Γένεση, Έξοδος, Λευιτικό, Αριθμοί και Δευτερονόμιο). τα βιβλία της Πεντάτευχης (v. Pentateuch) μιλούν για τη δημιουργία του κόσμου, την πτώση των πρώτων ανθρώπων στην αμαρτία, την ανάπτυξη της ανθρώπινης κοινωνίας και το σχέδιο της θείας οικονομίας για τη σωτηρία του ανθρώπου με την ίδρυση ενός λαού που επιλέγεται να κρατήστε πίστη σε έναν Θεό τον Δημιουργό, και μέσω του οποίου να εκπληρώσετε την υπόσχεση της έλευσης ενός σωτήρα, ο οποίος θα αναστήσει τον άνθρωπο από την αμαρτία. Από τη φυλή του Αβραάμ θα γεννηθούν οι δώδεκα φυλές του Ισραήλ, από τις οποίες θα σχηματιστεί ο εβραϊκός λαός, που ονομάζεται επίσης Ισραήλ, ο «εκλεκτός», από τον οποίο επρόκειτο να γεννηθεί ο Χριστός ο Σωτήρας (Μεσσίας, αυτός που ανακοίνωσαν οι προφήτες). παρακολουθούμε την ιστορική μοίρα, τη θρησκευτική-ηθική ζωή αυτού του λαού που έπεσε στην αιγυπτιακή σκλαβιά, που ελευθερώθηκε από τον Θεό μέσω του προφήτη του, Μωυσή, μέσω του οποίου θα του δώσει τους πρώτους νόμους και μορφές οργάνωσης και το Νόμο (ο Δεκάλογος), και ποιος θα τους μεταφέρει τον δρόμο της επιστροφής στη Χαναάν, τη γη των προγόνων και του πατριάρχη Αβραάμ, του προπάτορα του Ισραήλ. Τα ακόλουθα βιβλία της Πεντάτευχης (Κριτές, Βασιλιάδες, Χρονικά) δείχνουν την πολιτική ζωή, τους πολέμους κατάκτησης όλης της Χαναάν και την ενίσχυση του κράτους του Ισραήλ, το οποίο θα γνωρίσει τη μεγαλύτερη άνθησή του υπό τους προαναγγελθέντες Εβραίους βασιλιάδες Δαβίδ και τον γιο του Solomon, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για την ίδρυση της πρωτεύουσας της χώρας στην Ιερουσαλήμ και την ανέγερση του μεγαλύτερου ναού που γνώρισε η ιστορία του Ισραήλ. Σημαντική θέση κατέχουν τα προφητικά βιβλία στο Ο.Τ. Οι συγγραφείς τους είναι οι 16 προφήτες, εκ των οποίων οι τέσσερις είναι «μεγάλοι» προφήτες, επειδή δίνουν περισσότερες λεπτομέρειες για τον ερχομό του Μεσσία: Ο Ησαΐας, ο Ιερεμίας, ο Ιεζεκιήλ και ο Δανιήλ. Μεταξύ των βιβλίων του Ο.Τ. έχουμε και πλήθος βιβλίων με ποιητικό και φιλοσοφικό περιεχόμενο που ονομάζονται και διδακτικά (διδακτικά), γιατί περιέχουν διδασκαλίες για τη σύνδεση του ανθρώπου με τον Θεό, τα δικαιώματα του ανθρώπου, αλλά κυρίως τα καθήκοντα προς τον Θεό. Το πιο όμορφο από αυτά είναι το βιβλίο των Ψαλμών που έγραψε ο ποιητής-βασιλιάς Δαβίδ. Περιλαμβάνει 150 ψαλμούς, οι οποίοι είναι ύμνοι και θρησκευτικά τραγούδια δοξολογίας προς τον Θεό. Οι Ψαλμοί εισήλθαν στη λατρεία της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, μεταγραφόμενοι στο βιβλίο υπηρεσίας που ονομάζεται Ψαλτήριο. Άλλα διδακτικά βιβλία είναι: Το Βιβλίο του Ιώβ, που διαποτίζεται από την ιδέα του σκοπού της ταλαιπωρίας του δικαίου, εδώ στη γη. τα βιβλία του Σολομώντα: Παροιμίες, Εκκλησιαστής και Άσμα Ασμάτων. Παροιμίες, συλλογή σκέψεων, αξιώματα και διδασκαλίες. Ο Εκκλησιαστής με την έννοια του «ομιλητή» αναπτύσσει το φιλοσοφικό πρόβλημα του σκοπού του ανθρώπου στη γη: όλη η ταραχή του είναι «ματαιότητα», η μόνη ευτυχία είναι η εκπλήρωση των εντολών του Θεού. Το Άσμα Ασμάτων, δηλαδή «το ωραιότερον άσμα», είναι ένα ποίημα με πνευματικό αλληγορικό χαρακτήρα, στο οποίο ψάλλεται η αγάπη του Θεού προς τον εκλεκτό λαό, καθώς και η αγάπη του Χριστού για την Εκκλησία (για τη χριστιανική κοινότητα).

Το δεύτερο μέρος της Αγίας Γραφής σχηματίζεται από την Καινή Διαθήκη. Σε αντίθεση με το VT. στην οποία βλέπουμε ότι η θεία Αποκάλυψη είναι σιωπηλή μέσω εκλεκτών ανθρώπων, στη ΝΔ η θεία αποκάλυψη είναι τέλεια, επειδή ο Θεός απευθύνεται στους ανθρώπους απευθείας, μέσω του ενσαρκωμένου Υιού Του, του Κυρίου Ιησού Χριστού. Η διδασκαλία του Ιησού είναι η νέα Διαθήκη μεταξύ ανθρώπου και Θεού. μεταδόθηκε προφορικά, γιατί ο Ιησούς μίλησε στους ανθρώπους, χωρίς να γράψει τίποτα, αλλά οι μαθητές και οι Απόστολοι αποφάσισαν να το διορθώσουν γραπτώς, για να μη χαθεί. Έτσι, από τον πρώτο αιώνα της χριστιανικής εποχής, διαμορφώθηκε το ΝΔ, αποτελούμενο από 27 βιβλία, τα οποία, όπως και τα βιβλία του ΟΤ, έχουν ιστορικό, διδακτικό και προφητικό χαρακτήρα.

Τα πρώτα τέσσερα βιβλία ονομάζονται Ευαγγέλια και είναι γραμμένα από τέσσερις από τους μαθητές του Σωτήρα: τον Ματθαίο, τον Μάρκο, τον Λουκά και τον Ιωάννη. Τα Ευαγγέλια διηγούνται, με μικρές διαφορές, τα γεγονότα που σχετίζονται με την επίγεια ζωή του Σωτήρα: γέννηση, παιδική ηλικία, διδασκαλία στους ανθρώπους, θαύματα, πάθη, θάνατος, Ανάσταση και ανάληψη στους ουρανούς.

Για την Κάθοδο του Αγίου Πνεύματος και την ίδρυση της Χριστιανικής Εκκλησίας μας διηγείται το βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων που έγραψε ο Άγιος Λουκάς.

Τα διδακτικά συγγράμματα είναι οι 21 Επιστολές, που έστειλαν οι Άγιοι Απόστολοι σε χριστιανούς από τις διάφορες κοινότητες εκτός Ιερουσαλήμ. 14 Επιστολές γράφονται από τον Απόστολο Παύλο και οι υπόλοιπες 7 ανήκουν στους Αποστόλους Πέτρο, Λουκά, Ιούδα και Ιωάννη.

Το τελευταίο βιβλίο του ΝΔ, γραμμένο από τον Άγιο Ιωάννη τον Ευαγγελιστή, έχει προφητικό χαρακτήρα και ονομάζεται Αποκάλυψη. Η Αποκάλυψη δείχνει συμβολικά την Εκκλησία που ίδρυσε ο Ιησούς Χριστός, στον αγώνα του για τη σωτηρία του κόσμου, έναν αγώνα που θα ηγηθεί μέχρι το τέλος του χρόνου.

Συνθέτοντας τον χαρακτήρα και την αξία της Αγίας Γραφής, ο Άγιος Απόστολος Παύλος γράφει: «Όλη η Γραφή είναι θεόπνευστη και είναι χρήσιμη για διδασκαλία, επίπληξη, διόρθωση, σοφία στη δικαιοσύνη, ώστε ο άνθρωπος του Θεού να είναι τέλειος, καλά προετοιμασμένος για κάθε καλό» (Β΄ Τιμόθεο 3,16-17).

Η Αγία Γραφή γράφτηκε στα Εβραϊκά (Παλαιά Διαθήκη) και σε lb. Ελληνικά (η Καινή Διαθήκη, εκτός από το κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο, γραμμένο στο 1β. Αραμαϊκά, τα εβραϊκά που μιλούνταν την εποχή του Σωτήρος). Η Παλαιά Διαθήκη μεταφράστηκε στα ελληνικά με το όνομα Εβδομήκοντα, την εποχή του Πτολεμαίου Φιλαδέλφου (γ. 230 π.Χ.), στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, από μια ομάδα 72 λογίων. Στον αιώνα IV μ.Χ., η Βίβλος μεταφράστηκε εξ ολοκλήρου σε lb. Λατινικά από τον Άγιο Ιερώνυμο και ονομάζεται Βουλγάτα. Ο Άγιος Ιερώνυμος χρησιμοποίησε τον όρο Διαθήκη για τα δύο μέρη της Βίβλου, μεταφράζοντας σε lb. λατινικά ο εβραϊκός όρος berith με τον οποίο ονομαζόταν το ΟΤ και που σε lb. τα ελληνικά μεταφράστηκαν με διαθήκη, ή — διατακτική = διαθήκη (Διαθήκη) από τους μεταφραστές των Εβδομήκοντα. Στον αιώνα IX η Βίβλος μεταφράστηκε σε lb. σλαυικός Ξεκινώντας από τον αιώνα XVI, μετά την εμφάνιση του Προτεσταντισμού, άρχισε να μεταφράζεται σε όλες τις εθνικές γλώσσες. Οι αλήθειες της πίστης που αποτελούν τη βάση της χριστιανικής διδασκαλίας βρίσκονται στην Αγία Γραφή και στην Ιερά Παράδοση.

Οι Χριστιανοί παίρνουν τη Βίβλο όπως γράφτηκε.

Η οριστικότητα του ΟΤ είναι στο ΝΔ

Τα κείμενα της Αγίας Γραφής που μιλούν για αποκαλυμμένες αλήθειες αποτελούν ερευνητικά εργαλεία στη βιβλική αρχαιολογία.

Πηγή: Rev. Prof. Ene Branişte, Prof. Ecaterina Branişte, «Λεξικό της θρησκευτικής γνώσης», Εκδοτικός Οίκος «Andreiana», Sibiu, 2010.

ΔΙΑΘΗΚΗ,